Strata pracy może być bardzo trudnym, nawet traumatycznym wydarzeniem. Zwolnienie budzi wiele silnych emocji: od złości, przez poczucie zagrożenia, do przygnębienia i apatii. większości osób wymuszone bezrobocie obniża samoocenę. Im bardziej poczucie naszej wartości opierało się na pracy, tym dotkliwiej odczujemy jej stratę.
Są takie sytuacje, kiedy strata pracy jest bardzo dotkliwa. Ze względy na stereotypy związane z wiekiem i płcią, kryzys ten częściej dotyka:
- osoby po 45 roku życia, które boją się, że nie są już atrakcyjne na rynku pracy,
- mężczyzn, od których często wymaga się skuteczności w zarabianiu pieniędzy,
- młode kobiety planujące dzieci lub po urlopie macierzyńskim, które są narażone na dyskryminację na rynku pracy związaną z opieką nad dzieckiem
Im więcej w nas lęku, zniechęcenia, braku wiary we własne siły, tym trudniej aktywnie poszukiwać pracy. Jeśli okres bezrobocia będzie się przedłużał, może to prowadzić do depresji i zwiększającej się bezradności.
Warto w takiej sytuacji skorzystać z pomocy by odbudować wiarę we własne siły, przyjrzeć się swoim zasobom i umiejętnościom, wspólnie poszukać konstruktywnych planów działania na przyszłość. Skontaktuj się z wybranym psychologiem/terapeutą.